Bewuste thuisblijfmoeders

Bewuste Thuisblijfmoeders

Bewuste thuisblijfmoeders, wie kiezen daarvoor? Zijn dat vrouwen zonder studie of zonder goede banen? Of maakt opleiding en/of carrière helemaal niet uit? In deze blog laten we graag de thuisblijfmoeders aan het woord.

Ben jij ook werkzaam bij Rutgers, Van Bavel en Zegers?” vroeg de goeduitziende man belangstellend aan haar. Hij droeg een duur maatpak en straalde aan alle kanten succes en zelfverzekerdheid uit. Ze nam een slokje van haar champagne, glimlachte en schudde lichtjes haar hoofd.
Ah, dan hoor je vast bij de club van Rogier?” veronderstelde hij onterecht.
Ik doe niets meer in de advocatuur,“zei ze neutraal.
O, wat doe je dan nu?
Ik ben fulltime moeder,” zei ze vol overtuiging.
Zo…

De aandacht van de man verslapte direct en zijn ogen gleden steels over de rest van het gezelschap dat op deze receptie aanwezig was. Ze wist dat er nu een eind in hun gesprek zou komen en prompt maakte hij een groetend gebaar naar iemand verderop, mompelde een verontschuldiging tegen haar en ging er haastig vandoor.

Thuisblijfmoeders – Oninteressant, suf en dom

Het lijkt overdreven maar als fulltime moeder of thuisblijfmoeder, ben je voor sommige mensen niet een volwaardig gesprekspartner. Je wordt afgedaan als oninteressant, suf en dom – niet alleen door mannen, maar ook door werkende collega moeders. De politiek werkt deze vooroordelen in de hand door te pushen dat álle vrouwen, ook moeders, moeten deelnemen aan het arbeidsproces.

We leven in een omgekeerde wereld: in plaats van volkomen natuurlijk, is fulltime moeder zijn eerder een schande.
Vreemd, want de kwaliteiten die nodig zijn om een gezin goed draaiend te houden komen veelal overeen met die van een manager. Als je daarnaast al je capaciteit in de zorg, opvoeding en begeleiding van je (jonge) kinderen steekt, maakt het moederschap vrouwen zelfs slimmer, competenter, inventiever, geduldiger, vindingrijker en flexibeler.
Maar het moederschap als betaalde functie bestaat helaas niet…

Ratrace

Vandaag de dag willen we veelal graag succesvol zijn, carrière maken, geld verdienen en vooral: meetellen. We willen luxe en comfort, en minstens twee keer per jaar op vakantie – we moeten ook zó hard werken.
Hierdoor hollen we met zijn allen voort in deze moordende ratrace; we zijn druk-druk-druk, gestresst, ontevreden, minder tolerant. Het beeld in onze maatschappij dat mannen en vrouwen beiden werken is alom geaccepteerd, zelfs gewénst – hoe kun je anders het tempo bijhouden van deze superconsumptiemaatschappij…

Eén van de geïnterviewde vrouwen in het boek ‘Zo doet ze dat!’ Werkende moeders aan het woord kwam hier eerlijk voor uit, toen haar kinderen mopperden over de afwezigheid van hun ouders: “(…) Dan zeggen we dat we wel willen overwegen om minder te werken, maar dat dat financiële consequenties heeft – dat willen ze dan ook niet. Het is misschien hard om het zo te stellen, maar het is wel zo. (…)”

Er bestaat een dus een bepaald verwachtingspatroon in onze samenleving; ook de overheid verwacht dat vrouwen actief deelnemen aan het arbeidsproces.

lijn groen oudersenzo
Bewuste Thuisblijfmoeders

Een leven als huisvrouw

Een leven als huisvrouw wordt tegenwoordig door de meerderheid van de vrouwen niet meer gezien als een aantrekkelijk alternatief voor een betaalde baan. Steeds meer vrouwen werken dan ook buitenshuis, de meeste in deeltijd en hun gemiddelde aantal arbeidsuren neemt niet toe. Het is de vraag of vrouwen op dit moment zoveel meer willen werken. De voorkeur voor een deeltijdbaan hangt deels samen met de zorg voor kinderen. Veel vrouwen vinden dat een kind het beste door de eigen ouders kan worden verzorgd.

Minderheid

Een minderheid denkt dat het goed is voor een kind als het een aantal dagen naar een kinderdagverblijf of de buitenschoolse opvang gaat. De meeste vrouwen vinden het tegenwoordig geen bezwaar als een moeder werkt, zelfs niet als een baby of peuter dan naar een crèche zou moeten. Het aandeel vrouwen dat vindt dat het gezin eronder lijdt als een moeder fulltime werkt, neemt echter weer toe. Dat geldt ook voor het aandeel dat van mening is dat de vrouw beter geschikt is voor de opvoeding van kleine kinderen dan de man. Met deze opvattingen – die overigens door mannen gedeeld worden – is het niet vreemd dat vrouwen met kleine kinderen kiezen voor een deeltijdbaan. Opmerkelijker is dat als de kinderen ouder worden en de zorgtaken minder, moeders zelden van de ontstane ruimte gebruik maken om meer te gaan werken…

Keuzes

De dilemma’s, frustraties, schuldgevoelens en keuzemogelijkheden die werkende moeders ondervinden zijn niet gering. In het boek Zo doet ze dat! wordt duidelijk dat met name vrouwen die hoger opgeleid zijn en hun carrière onderbreken voor het moederschap, erg creatief moeten zijn om deze combinatie waar te maken. Zij werken gemiddeld 3 – 5 dagen: deels uit ambitie, deels uit emancipatieoogpunt en deels uit voldoening. Ondanks dat ze er een zware dobber aan hebben en constant moeten schipperen tussen baas en kind, is werken – veel werken – voor hen een ‘must’: het zou niet anders kunnen zijn. Ze besteden daarom de zorg van hun kinderen (en huishouden) voor het grootste deel uit aan anderen: opvang, kinderdagverblijf, partner.

Fulltime moeders

Eeuwenlang zorgden moeders zelf voor hun kinderen, maar door de vrouwenemancipatie lijken we daar niet meer goed genoeg voor… Opnieuw de omgekeerde wereld, dus.
Gelukkig is er ook een groep vrouwen die juist bewust kiest om te stoppen met werken, om zich fulltime aan het moederschap te wijden.

Caroline, 36 jaar en moeder van twee kinderen (5 en 7 jaar) zegt: “Ik werd zwanger toen ik met een aanvullende studie bezig was. Ik wilde graag switchen van werkrichting en met het oog op een parttime baan voor als er kinderen zouden komen, koos ik deze richting. Maar eerlijk gezegd ben ik nooit meer aan werken toegekomen. Ik vond het moederschap zo verrassend leuk, ik wilde bij mijn kind blijven! Na de komst van mijn tweede kind namen de zorgtaken alleen maar toe en ik was blij dat ik daar rustig de tijd voor had. Ik zat echt niet te wachten op een betaalde baan!

Nu de kinderen naar school gaan heb ik daar een paar vaste taken op me genomen en ik heb wat meer ruimte voor mijn vele hobby’s. Soms krijg ik wel eens het gevoel dat ik ‘iets moet gaan doen’, een baan of zo, maar eigenlijk is mijn week nog steeds overvol… Ik voel me wel eens onbegrepen als ik zeg dat ik fulltime moeder ben, maar ik wil het graag goed doen en ik neem mijn werk erg serieus. De waardering van mijn partner en kinderen is mijn salaris. Als de jongens straks echt groot zijn pak ik de draad misschien wel weer op… maar nu even niet!

Hyperparenting

Werkende ouders spreken niet over ‘hun gezinsleven’maar over het aantal zorgdagen dat ieder op zich neemt… Ter compensatie, of uit schuldgevoel, staat ‘goed ouderschap’bij hen hoog in het vaandel.
Met name bij moeders komt het schuldgevoel bovendrijven wanneer de oerdrift in botsing komt met de moderne wens: verzorgen en opvoeden versus carrière maken en zelfstandig zijn. ‘Hyperparenting’ is het gevolg. Vrouwen strijden onderling om het beste moederschap en slaan hierin door: ze overvoeren hun kinderen met stimulerende leermethoden, deelname aan clubs, sport en andere vormen van prestatiegericht bezig zijn, terwijl dit helemaal niet zinvol is.

Gewoon opvoeden is meer dan genoeg: het geven van zorg, liefde, aandacht en tijd. Maar daar schort het hen nu juist aan – tijd. Daarnaast worden ouders zélf overvoerd met een enorme informatiestroom over ‘hoe het moet’: televisie, boeken, tijdschriften, internet, iedereen is ineens deskundig en weet wat juist is. Ouders worden op deze manier doodsbang gemaakt om fouten te maken, en mag niets minder dan perfect zijn. Daarmee leggen ouders de lat veel te hoog, voor zichzelf en voor hun kind.

Kinderdagverblijf

Een goed voorbeeld is de promotie van kinderdagverblijven: er wordt steeds vaker geroepen dat het voor het jonge kind beter is om naar een kinderdagverblijf te gaan. Alleen daar schijnt het te leren delen en spelen met andere kinderen. Hiermee wordt gesuggereerd dat moeders niet meer zelf in staat zijn hun kinderen op te voeden, en dat we dit moeten uitbesteden aan ‘deskundigen’. Nogmaals: de omgekeerde wereld.

Hyperparenting is een steeds vaker voorkomend fenomeen, vooral in Amerika.
Kwaliteitstijd, veel sociale en sportactiviteiten en het extra stimuleren van je kind passen in dit beeld: er lijkt een stille competitie gaande onder ouders onderling. We willen het allemaal té goed doen, te snel en vooral ook lonend.
In plaats van het bevredigen van de basisbehoeften van ons kind, dreigen ouders bezig te zijn met het wegwerken van hun schuldgevoel over hun geringe aanwezigheid. Compensatie in materieel opzicht komt ook vaak voor.
De tegenhanger zou moeten zijn ‘good enough parenting’, pleit Prof. L. Tavecchio, hoofddocent gezinspedagogiek bij de Afdeling Algemene en Gezinspedagogiek van de Universiteit Leiden.

Belangrijkste taak

Werk en moederschap combineren is gewoon in Nederland. Toch gaat het regelmatig fout wanneer moeders hun werk hervatten na de komst van hun eerste kind. Ze raken opgebrand, belanden in de ziektewet, of stoppen helemaal met werken. Beatrijs Smulders, ervaren verloskundige en auteur van het boek ‘Veilig door de kraamtijd & het eerste jaar na de bevalling’ waarschuwt voor het te snel weer aan het werk gaan na je bevalling. Je baby en jij komen zo onvoldoende tot veilige hechting – die uiterst noodzakelijke, stevige basis die je je kind meegeeft en waar hij de rest van zijn leven profijt van heeft. ‘Moeder zijn is een van de invloedrijkste taken in de wereld,’ zegt Beatrijs Smulders. Een wijsheid die tot denken aanzet…

Time out

Zou het ook anders kunnen, vraagt Oudersenzo.nl zich af. Ja, want wat is er mis mee om gewoon een periode ‘alleen moeder’ te zijn? Waarom na twaalf weken in vliegende vaart terug naar je baas; om je waar te maken, te bewijzen dat je nog meetelt? Waarom opnieuw meedoen aan die ratrace als je net de meest waardevolle en grootste carrièresprong in je leven – die van vrouw naar moeder – hebt gemaakt?

Je kunt eenvoudig een pauze nemen. Het is geen schande om je de eerste tijd, of de eerste jaren, te concentreren op de zorg en opvoeding van je kind(eren). Als we er vanuit gaan dat moeder zijn de invloedrijkste taak is die wij als vrouw hebben, dan is deze keuze geheel verantwoord. Wanneer je kind wat groter en minder kwetsbaar is, komt er opnieuw een tijd voor jou en je ambities.

Fulltime adviseur

Mirjam, veertig jaar en moeder van twee zoons van 8 en 5 jaar, maakte deze keuze:
Ik heb psychologie gestudeerd en toen ik zwanger werd van mijn eerste kind had ik een goede functie als fulltime adviseur. Ik heb na de bevalling in deeltijd gewerkt maar toen mijn tweede zoon werd geboren voelde het niet goed om de jongens drie dagen per week naar het kinderdagverblijf te brengen. Toen ben ik gestopt met werken en heb me een tijd gefocust op mijn gezin.

Ik merkte dat ik de zorg en opvoeding van mijn jongens in combinatie met alle andere taken en zaken in huis even uitdagend en bevredigend vond als mijn oude baan. Nu ze allebei naar de basisschool gaan, heb ik een nieuwe studie opgepakt. Ik heb genoten van de periode die ik bewust bij mijn kinderen was, maar ik merk dat de tijd nu rijp is voor meer. Ik ben nu veertig en straks, als ik deze aanvullende studie heb afgerond, is er nog voldoende gelegenheid om opnieuw carrière te maken.

Keuzevrijheid

Oudersenzo.nl vindt keuzevrijheid erg belangrijk en wil graag erkenning van het moederschap in al haar facetten. Wie bewust voor het moederschap kiest en zich hier fulltime op toe wil leggen, verdient net zoveel respect als iedereen die graag naast het moederschap wil blijven werken.

De club van thuisblijfmoeders

Behoor jij ook tot de club van thuisblijfmoeders? Waarom heb je hier voor gekozen? Wat vind jij belangrijk in de verzorging van je zoon of dochter. Ken jij meerdere thuisblijfmoeders of ben je in jouw omgeving de enige? Heb je contact met andere thuisblijfmoeders? Hoe wordt er volgens jouw ervaring naar thuisblijfmoeders gekeken? Wil jij je verhaal delen met anderen? Neem dan gerust contact met ons op! Je kunt ons bereiken op info@oudersenzo.nl.

Liefs Monique

Meer informatie

Moeders nu versus moeders toen
Hoe word je een goede moeder? Nou, zo dus!
Ergonomisch thuiswerken: Zo zorg je goed voor jezelf tijdens thuiswerken
Kinderopvang, welke mogelijkheden zijn er?
Bewust alleenstaande moeder worden. Wel of niet doen?
Werkende ouders – Over schuldgevoel en praktische zaken
Thuiswerkmoeders – Gezin en werk combineren vanuit huis
Veilige hechting & kinderopvang.Is deze combinatie mogelijk?
Jonge moeders kiezen steeds vaker voor thuiswerken
Moeder/dochter relatie. Waar kan je tegenaan lopen?
Praktische tips voor werkende ouders met een schuldgevoel

Bronvermelding

Tekst: Monique Hordijk
Stockfoto: 123rf.com

BabyBaby

Een reactie

  • Leuk stuk, wij hebben enkel nog een kinderwens. Maar ik zie mezelf zo fulltime moeder en huisvrouw worden. 😔 helaas zullen de financiën in de huidige maatschappij dat niet to gaan laten en zal ik creatief de tijd moeten verdelen tussen mijn bedrijf en de hopelijk toekomstige kinderen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *