Verlaten tijdens de zwangerschap. Onverwacht overkwam het Elze.

Alles leek rozengeur en maneschijn tussen Elze (35) en haar vriend Marcel. Tot Marcel steeds afstandelijker werd. Toen Elze 31 weken zwanger was kwam het hoge woord eruit… Hij wilde haar verlaten.

“Ik wist het meteen: dit is ‘m!”

“Ik was 27 toen ik Marcel voor het eerst ontmoette. De bougies van mijn auto moesten worden vervangen en ik nam contact op met een kleine garage in de stad waar ik werkte: zo kon het direct na mijn werk geregeld worden. Marcel was de automonteur en eigenaar van de garage. Ik was direct van hem onder de indruk. Eigenlijk wist ik het meteen: dit is ‘m! Precies mijn type. Groot, blond, blauwe ogen en een mooie glimlach. Hij was 4 jaar ouder dan ik. Mijn hart bonsde in mijn keel toen ik mijn auto weer op ging halen.”

“Bleek dat Marcel hem ook had uitgelijnd. “Dat was wel nodig,” stelde hij. “Nu ligt-ie weer wat stabieler op de weg.” Toen ik vroeg wat het uitlijnen extra kostte, schudde hij zijn hoofd. “’t Is goed zo, meissie,” zei hij alleen.” Het schaamrood stond op mijn kaken toen ik de garage verliet.”

Eerste date

“Toen Marcel me een week later opbelde, was het als een droom die uitkwam. De hele week had ik aan niets anders kunnen denken dan aan hem. Het bleek dat dat wederzijds was. “Je bent een prachtige verschijning,” zei hij, “en volgens mij ben je ook heel lief. Laat me je mee uiteten nemen.” Ik was diep onder de indruk. Op relatiegebied had ik niet veel ervaring: ik had slechts 2 relaties gehad en van flirten had ik ook geen kaas gegeten. Om eerlijk te zijn was ik ook erg onzeker over mijn volle figuur en over mijn uiterlijk over het algemeen. Ik had dan ook niet eerder gehoord dat ik mooi was.”

“Al snel volgde onze eerste date: we gingen eten bij Loetje aan ‘t IJ. Het klinkt cliché, maar het was net alsof we elkaar al jaren kenden. Marcel had veel humor en praatte veel: dat beviel me wel. Hij was vrolijk en positief ingesteld. We praatten honderduit en aan het einde van de avond zoenden we voor het eerst. Het duurde niet lang tot onze tweede date volgde. En de derde, en de vierde, en de vijfde…”

Samenwonen

“Na verloop van tijd werd ik ook voorgesteld aan zijn ouders, familie en vrienden. Andersom ging hij mee naar een bedrijfsfeest van mijn werk en het kerstdiner bij mijn ouders. We besloten na een halfjaar daten al om samen te gaan wonen. Mijn huis was groot genoeg voor ons beiden: ik huurde immers een woning met 3 royale slaapkamers, voldoende ruimte en een grote tuin. Voor Marcel was het een opoffering: het hield immers in dat hij zijn huisje in Amsterdam op moest zeggen.”

“Het viel hem zwaar, weggaan uit de stad. Zijn huis was echter te klein voor ons beiden en een woning vinden in Amsterdam die binnen ons budget paste zag ik niet snel lukken. Gelukkig woonde ik niet bepaald ver van Amsterdam: na 10 minuten rijden op de snelweg was je er al.”

Haar laten groeien

“Ik heb eigenlijk al die jaren gedacht dat we gelukkig waren. Natuurlijk kenden we onze ups en downs, maar welke relatie heeft die niet? Achteraf waren er wel signalen dat hij ontevreden was over onze relatie. Zo hintte hij regelmatig dat ik eens wat vaker moest gaan sporten. Ook keek hij veel naar andere vrouwen als we samen op stap waren. Altijd dezelfde types: blonde meiden van begin 20 met grote borsten en een slank figuurtje. In het begin van onze relatie had hij ook direct laten vallen dat hij het mooier vond als ik mijn korte haar zou laten groeien. En waarom liet ik het niet highlighten om het wat lichter te maken? Zijn zus was kapster, die kon dat zo doen.”

Kinderwens

“Er is niets mis mee om voorkeuren te hebben: die heb ik zelf immers ook. Maar iemand willen veranderen is nooit goed. Zo wilde hij ook niet dat ik op hakken liep, want dan telde ik maar liefst 1 meter 85 en dat was wel erg groot voor een vrouw. Dat hij zelf alsnog een stuk groter was dan ik interesseerde hem niet. Na een jaar of 2 liet Marcel vallen wel erg graag kinderen te willen. Eerlijk gezegd had ik nooit een kinderwens gehad. Ik wilde samen reizen en leuke dingen doen. Een kind paste gewoonweg niet bij mijn levensstijl.”

“Marcel liet echter steeds vaker blijken dat er toch echt een kleine moest komen. Ik werd er immers ook niet jonger op, en hij had altijd al van een gezin gedroomd. Na enige tijd begon ik ook te fantaseren over een kindje. Het leek me steeds leuker om een gezin te stichten met Marcel. Toen ik overstag was, duurde het nog enige tijd voordat ik zwanger werd, en dat terwijl we zeer regelmatig vreeën. Net toen we de huisarts wilden raadplegen, bleef mijn menstruatie uit. En ja hoor: ik bleek zwanger!”

Hij was bang de baby pijn te doen

“We maakten een afspraak bij een verloskundige en toen ik 12 weken zwanger was vertelden we het goede nieuws aan onze ouders, familie en vrienden. Iedereen was blij voor ons. Voor veel mensen leken we immers een droomkoppel. Toen ik wat verder in de zwangerschap was merkte ik op dat Marcel steeds afstandelijker werd. Hij was veel vaker in de garage en ging regelmatig met vrienden op stap. Ook was hij continu op zijn telefoon bezig. Als ik vroeg wat er aan de hand was, ontkende hij in alle toonaarden dat er iets mis was. Vrijen deden we niet meer: Marcel beweerde dat hij bang was de baby pijn te doen.”

Verlaten – Hij keek me vol haat aan

“Op een avond gingen we samen uiteten. Marcel was zoals wel vaker de laatste tijd continu met zijn iPhone bezig. Ik raakte geïrriteerd en gooide mijn frustraties van de afgelopen maanden eruit. Daar, midden in het restaurant. Hij keek me woedend aan, met een blik die ik nooit eerder bij hem had gezien. Vol haat. Toen kwam eindelijk het hoge woord eruit. Hij wilde niet met me verder, hij wilde mij verlaten. Eigenlijk had hij nooit aan kinderen moeten beginnen met mij, siste hij. Een poos terug had hij iemand anders ontmoet. Met haar zag hij een betere toekomst voor zich dan met mij. Daarna stond hij op van ons tafeltje en verliet het restaurant.”

Ze betaalde haar rijbewijs in natura

“Een paar maanden eerder was Marcel begonnen als rijinstructeur. Dat deed hij naast de garage, parttime. Even een extra zakcentje verdienen, en een keer weer wat anders, zo beweerde hij. Tijdens die rijlessen had hij Tamira ontmoet, een 17-jarig meisje dat hem wel heel interessant gevonden had. Ze had alles wat ik niet had: lang blond haar, een slank figuurtje en een “goede bos hout voor de deur”. Achteraf hoorde ik via een vriend van Marcel dat zij haar rijlessen in natura betaalde. Ze gingen al maanden met elkaar naar bed. Toen hij mij had verlaten, is hij bij Tamira en haar ouders ingetrokken.”

Een vrouw van zijn leeftijd past niet bij hem

“Ik kon me in het begin niet voorstellen dat de ouders van een 17-jarige puber het oké vonden dat hun dochter een relatie had met een 39-jarige man. Ze namen hem nog in huis ook! Het ging mijn voorstellingsvermogen in ieder geval te boven. Achteraf denk ik dat Marcel qua kalenderleeftijd misschien 39 jaar is, maar mentaal nooit volwassen geworden is. Een vrouw van zijn leeftijd past dus ook niet bij hem: die stellen hele andere eisen aan het leven en aan een partner dan een jonge meid. Die kan hij nog inpalmen en naar zijn hand zetten.”

Ik heb nooit meer iets van hem gehoord

“Ik denk dat Marcel in het begin al meteen door had wat voor vlees hij in de kuip had met mij. Ik mocht dan al 27 jaar zijn, maar ik was wel naïef en weinig ervaren. Daarnaast was ik zo onzeker als de pest. Mannen zoals Marcel hebben daar een neus voor. Hij viel niet voor mijn uiterlijk of leuke persoonlijkheid, maar op het feit dat ik nog lekker kneedbaar was. Inmiddels heb ik de nodige levenslessen wel geleerd. Zeven maanden geleden is mijn kindje geboren. Nadat Marcel mij had verlaten, heb ik nooit meer iets gehoord. Via via heb ik gehoord dat hij ook niet meer met Tamira samen is. Hij schijnt de garage verkocht te hebben en naar Spanje vertrokken te zijn. Of dat voorgoed is? Ik heb geen idee!”

Het moederschap heeft me veranderd

“Momenteel geniet ik met volle teugen van het moederschap. De komst van mijn zoontje heeft me echt veranderd. Hoewel ik nooit moeder wilde worden, zou ik nu niet meer anders willen. Natuurlijk had ik me alles anders voorgesteld. Ik had geen alleenstaande moeder willen worden. Maar het is nu zoals het is, en ik denk dat ik hier uiteindelijk sterker uit ga komen. Mijn zoontje is mijn grote trots. Mijn ouders, vriendinnen en familie zijn gek op hem.”

“Op mijn werk heb ik recent promotie gemaakt. Ik verdien nu meer terwijl ik minder ben gaan werken en meer tijd voor mijn baby heb. Ideaal! Wat ik andere bedrogen vrouwen zou willen meegeven? Geef niet op! Je bent beter af zonder dat weggewaaide dakraam, al doet het in het begin pijn. Uiteindelijk kom je er sterker uit en ben je blij dat je je leven kunt inrichten zonder zo’n idioot.”

Meer informatie

Zwanger na een verkrachting: “Ik besloot het kindje te houden”
Ik heb spijt van mijn kindje. Een eerlijk interview.
Hij bedroog me met de oppas
Ik ben zwanger, maar niet van mijn man
Alleenstaande moeder, niet altijd een bewuste keuze

Bronvermelding

Tekst: Amber Fernandes
Stockfoto: 123rf.com