Zo houd je een goed gesprek met je puber!

Een goed gesprek voeren kan met een puber een ware uitdaging zijn. Je zoon of dochter zit helemaal niet te wachten op zogenaamde goede gesprekken met zijn pa of ma. Hij (zij) weet echt zelf wel hoe het moet, tenminste, die indruk geeft hij je. Ze gooien hun kop in de wind, lopen weg of zeggen ja en amen, maar denken er duidelijk heel anders over. Soms is het echter wel nodig om eens een goed gesprek met je kind te voeren. Of je wil gewoon eens weten hoe het met hem gaat, maar hij weigert ieder gesprek. Hoe pak je dat aan?

Veilige haven

Je ziel en zaligheid bloot leggen is voor iedereen moeilijk. Als je dan ook nog bang bent dat je veroordeeld wordt, wordt het nog enger en zal je al snel toch je mond maar houden. Met andere woorden: je kind moet zich veilig voelen bij jou en weten dat wat hij ook vertelt, jij van hem zult houden.

Wees oprecht

Laat duidelijk merken dat je echt in hem of haar geïnteresseerd bent en dat je niet meteen donderpreken gaat afsteken… Maar ook dat je echt laat merken dat je met je kind bezig bent en niet met heel veel andere dingen. Een goed gesprek voeren terwijl je onderhand het schermpje van je telefoon in de gaten houdt, getuigt niet echt van oprechte belangstelling! En als je kind dan iets vertelt, luister vooral en geef niet meteen je ongezouten kritiek. Hij mag vertellen. En jij luistert. Vragen stellen en dat soort dingen komen later wel.

Gesprek op gang houden

Misschien merk je dat je kind nog meer wil vertellen maar niet weet hoe hij verder moet gaan. Of dat hij zelf niet goed weet wat hij met de situatie aan moet. In die gevallen kan je vragen stellen die hem aansporen om verder te vertellen. Stel gerichte vragen, maar zonder jouw mening erin te verwerken. Je kunt hem ook daarmee helpen omdat hij dan zelf ook gaat nadenken en zo toch meer van de situatie gaat begrijpen. Let wel op dat je niet te veel gaat vragen waardoor je kind het gevoel krijgt dat hij echt uitgehoord wordt.

Durf zijn mening te accepteren

Als je altijd je eigen mening opdringt en echt niet open staat voor zijn inzichten (die misschien heel erg anders zijn dan de jouwe), dan snap je vast ook wel dat je kind liever zijn mond houdt. Hij is zijn eigen weg aan het zoeken en zit niet te wachten op ongevraagd advies. Natuurlijk zijn er dingen die je kunt aankaarten om hem te waarschuwen als we het hebben over zaken als veilige seks, drugs, alcohol en dat soort zaken. Maar gaat het over zijn kleding, zijn mening over bepaalde politieke zaken of kijk op de wereldproblematiek: hij heeft net zo goed recht op zijn mening.

Natuurlijk mag je vertellen hoe jij erover denkt. Maar doe dit dan niet met het opgeheven vingertje, maar door het heel neutraal aan te geven en misschien kunnen jullie er dan wel heel gewoon een goed gesprek over voeren waarbij niemand de ander zijn mening hoeft op te dringen. Zo kan je toch vertellen wat je kwijt wilt en maak je meer kans dat hij er naar luisteren wil. Of hij het dan wel of niet met je eens is, dat is vers twee. Als jij jouw mening opdringt, hoeft hij het er ook niet mee eens te zijn en heb je juist eerder de kans dat hij zich er tegen verzet.

Hij heeft ook goede ideeën

Daarop verder bordurend: durf open te staan voor zijn ideeën om iets op te lossen. Is er iets wat niet goed loopt, dan kan jij aangeven wat er volgens jou niet goed gaat en dan is het voor je kind fijn als jullie samen naar oplossingen kijken. Laat hem eens zelf bedenken hoe hij het anders kan gaan doen. De kans van slagen zal groter zijn, het sterkt zijn zelfvertrouwen (want jij stelt immers vertrouwen in hem) en je hebt toch wat je graag anders zou willen zien…

Wees maar eerlijk

Je wil dat je kind iets doet of juist niet. Door eerlijk te vertellen waarom je dat wil, heb je al meer kans dat je kind het zal snappen. Je wil niet dat hij om een bepaalde tijd thuis is om hem te pesten, maar omdat je niet wil dat er iets met hem gebeurt. Je wil hem niet dwingen om beter zijn best op school te doen omdat dat nou eenmaal moet, maar je wilt zo graag dat hij later goed terecht komt. En zo zijn er natuurlijk nog heel veel andere voorbeelden. En ja hoor, dan mag hij ook zien dat het echt iets met je doet. Dan weet hij dat je oprecht bent! En daarmee zal je hem meer raken dan met allerlei eisen en woorden.

Eigen leven

Tot slot: wil je graag met je kind praten omdat hij zo weinig vertelt? Heeft het dus niets te maken met dingen die niet goed lopen of omdat je denkt dat hem iets dwars zit? Besef dat je kind groot is en steeds meer zijn eigen leven leidt. Heel natuurlijk. En het is helemaal aan hem wat hij daarvan delen wil. Toon oprechte belangstelling, zodat hij weet dat je echt om hem geeft, zeg maar. Maar snap ook dat hij niet alles zal vertellen. Probeer eens terug in de tijd te gaan en vraag jezelf eens af hoe jij dat zelf deed. Of hoe je het nu doet. Vertel of vertelde jij alles aan je ouders?

Meer informatie

Hoe maak je je kinderen zelfstandig?
Opvoeding 2.0: Nieuwe trends die elke ouder moet kennen
Vrijheid, de ongrijpbare superheld van de kinderontwikkeling
Opvoeden van Kinderen: 10 Handige Tips & Tricks

Bronvermelding

Tekst: Wil Cats
Stockfoto: 123rf.com