Op vakantie en ik neem mee… een tas met noodzakelijke dingen!

Binnenkort is het zover, we gaan voor een paar weken naar het buitenland, met de auto.

Voordeel is dat wanneer je met de auto gaat, je de auto helemaal, tot het laatste gaatje kan volstouwen. Nu hebben we niet de kleinste wagen, nee, die van ons is een beest op wielen, liefkozend Barry gedoopt. Barry de Subaru – onze Chitty Chitty Bang Bang truck. Barry is een oudje, maar wat hij in leeftijd mankeert, maakt hij op voor ruimte voor SPUL.

Waar is nog een gaatje?

Oh kijk, hier is nog een plekje voor die schoenen die mee moeten, maar die je waarschijnlijk niet een keer zal dragen, maar je weet maar nooit! Ow ja, die fles shampoo kan ook nog wel mee, want de shampoo in het hotel waar we onderweg slapen is vast kwaliteit ‘knopen in je haar die je er nimmer meer uit krijgt”. Hoeveel knuffels?! Pfft, even duwen, ja, past! Ah ha, is ook zo, ik wil écht deze vakantie dat boek gaan lezen, even kijken waar nog een gaatje is.

Iedere vakantie zijn we weer de Sjaak.

Tas met ‘noodzakelijke dingen’

Ik en kind op de achterbank, tassen onder onze voeten, onder de stoel en tussen ons in de tas met de ‘noodzakelijke dingen’, zoals: tekengerei, leesgerei, speelgerei, verfrissingsgerei, eetgerei, portemonnee, kleingeld, wc-bril weggooi papier, vochtige doekjes, deo (we zijn te krenterig om de airco aan te doen, dus zweten daar op de achterbank). Laten we duidelijk zijn: ik kan dus echt niet in een rijdende wagen lezen/schrijven/films kijken, ik word dan zo wagenziek dat ik gewoon langzaamaan aan het doodgaan ben. Dus elke urenlange reis zit ik naar buiten te staren, deel ik snoepjes uit, laad ik de iPad/satnav/telefoons op (om de beurt, want er is maar een oplader. Dus als de satnav en de telefoon tegelijkertijd leeg zijn, hebben we een gróót probleem. Want tja, ik kan nu eenmaal A) geen kaartlezen en B) niet in de auto lezen).

Pauze

Alas, wanneer we aan de reis beginnen is alles zo compact mogelijk (lees: gestouwd, gepropt, vergrendeld) ingepakt en met militaire stormbaan gusto klimmen we in de auto. Let wel: alles is goed weggestouwd, dus mochten we plots moeten stoppen, dan vliegt de tas met “noodzakelijke dingen” niet door de auto, handig zo’n derde veiligheidsriem op de achterbank.

Een uurtje later en het is nog prima vertoeven. Totdat je bij de eerste plas/koffie/zeur pauze komt. Klimmend over de tassen ontkreukel je jezelf en kind, struikelend over dat STOMME boek dat ik toch niet ga lezen, de snoeppapiertjes en lege drink pakjes tuimelen tegelijkertijd met je uit de auto. Sjips, waar zijn die wegwerp wc-bril-doekjes ook alweer, grabbel, grabbel. Ah iPad, meenemen naar de wc of verstoppen onder de vuilnisbelt waarin de achterbank veranderd is?

Pauze

Eigenlijk is er niets veranderd in het auto-reizen met een baby en het auto-reizen met een kleine dame: alle meuk, nog net niet het keukenblok, gaat mee. Alleen was het ‘vroeger’ een van tevoren secuur geplande inpak routine: de lijst met uitermate belangrijke dingen werd geroutineerd afgevinkt: tas met schone kleding (reflux kind, dus overgeven in de auto was altijd een feestje), flessengerei, eetgerei, luiergerei, doekjesgerei, speeldingetje gerei, zonneschermpjes, slabbetjes, knuffels, babypop en last but not least: kind. En dat spul zat dan rond mijn benen, voeten en in de plek tussen ons in. Want we hadden uiteraard de meest grote zware kinderwagen ooit en die nam de hele kofferbak in beslag (Barry was toen nog een familielid), bovendien was het vullen van gaatjes in de kofferbak not done, want die waren er gewoon niet.

Picknicken

Picknicken onderweg vonden en vinden we leuk. Want broodjes smeren in de auto? Nah, we zitten al onder de kruimels, laten we dat vooral niet doen. Dus bij een Aire D’Le Tres Cher kopen we tegen hoofdprijs tarief een slappe stokbrood, wat Vache Qui Rit en Jambon (4 tranches), en zetelen ons op ons kleedje op een stukje gras, genietend van de voorbijrazende voitures en kauwen onze kaken lam op de stokbrood (ook best wel lastig als je je voortanden net aan het wisselen bent). Nadat we onze kaken een goede workout hebben gegeven, gaan we vol frisse moed verder en route.

Lopend langs een picknick tafel zie ik een Hollands gezinnetje zitten. Allez, het geruite tafelkleedje wordt uitgevouwen en uit de koelbox komt de hagelslag, de jam, de Bona, gevolgd door de volkoren bruin. En écht bestek. Niet van dat plastic ‘spork’ gedoe, niet uit het vuistje, nee, dit is Le Picnic Royal.

En eigenlijk ben ik best wel een beetje jaloers, weer klimmend in Barry, de chips kruimels van de achterbank vegend.

Extra informatie

Stedentrip: Rome!
Op vakantie naar de Malediven; met kinderen, of als stel?
Leuke kinderactiviteiten voor kinderen op vakantie (Surf lessen)

Bronvermelding

Tekst: Sylvia Bosma
© afbeelding: 123rf.com