Een anonieme klaagmuur, omdat iedereen wel eens zijn hart wil luchten
Een anonieme klaagmuur. Of je nou zwanger bent, net bent bevallen, een peuter, schoolkind of puber hebt rondlopen, soms is het moederschap of vaderschap net niet wat je ervan had verwacht. Zwangerschapskwaaltjes zijn soms heftiger dan alleen maar ‘vervelend’, babygehuil kan soms door merg en been gaan als het – voor je gevoel – al uren duurt, een dwarse peuter plak je soms het liefst achter het behang bij de honderdste ‘nee’ van die dag en pubers plak je soms het liefste achter het behang.
Hoofd in de wolken
Volgens iedereen hoor je met je hoofd in de wolken te lopen maar je merkt dat dit niet altijd mogelijk is. Natuurlijk houd je zielsveel van je kindje of die baby in je buik, maar soms een ietsiepietsie minder.
Brok ellende in je lijf
Zit je met een brok ellende in je lijf of hoofd, of wordt je keel letterlijk dichtgeknepen door ingehouden verdriet, woede of frustratie: lucht dan anoniem je hart op onze klaagmuur. Of lees de reacties die andere moeders en vaders hier al hebben achter gelaten. Die soms precies tegen dezelfde emoties of onmacht aan lopen als jij. En wat een verademing is het, te lezen dat je niet de enige bent! Dat lucht nog eens op!
Even anoniem je hart kunnen luchten, zegt niets of je wel of niet genoeg van je kindje houdt. Een moment van stoom afblazen lucht op, de herkenbare klaagzangen van anderen bieden troost. Even klagen maakt je géén slechte vader of moeder. Je zal zien, dat je niet de enige bent. De klaagmuur biedt jou de gelegenheid om je gedachten te verwoorden en je gevoelens te uiten, zodat dingen niet zwaarder gaan wegen wanneer je er mee doorloopt. En eenmaal je gal gespuwd, kun je het leven weer met een glimlach aan!
Spelregels
Je mag over alles en iedereen klagen maar houd het beschaafd. Grof taalgebruik, discriminerende en/of seksueel getinte teksten zullen door ons niet worden geplaatst. Je klaagzang en/of geheim dient echter te allen tijde een relatie te hebben met je zwangerschap(swens), baby, peuter, kleuter, schoolkind, puber of ouderschap in het algemeen, in de ruimste zin van het woord.
1042 berichten.
Mijn man en ik zijn uit elkaar gegaan toen mijn dochter 1 jaar was. Nu, een half jaar later, vind ik het leven soms zo moeilijk met een bijna-peuter met driftbuien die heel de dag letterlijk aan me hangt en gaat huilen als er iemand zijn jas aantrekt of tas inpakt. Ik voel me soms zo schuldig. Schuldig dat papa en mama niet meer bij elkaar zijn, dat ze zo bang is om alleen gelaten te worden... ik weet wel dat het bij de leeftijd hoor maar toch, het snijdt door mijn ziel. En ik ben af en toe zo ontzettend moe, ze krijst midden in de nacht de boel bij elkaar omdat ze bij mij in bed wil, wat een eenzame strijd is het dan zonder partner. Mijn ex is zo emotioneel over de scheiding dat hij de communicatie tot een minimum beperkt, waardoor ik tot mijn frustratie niet met hem kan overleggen over onze dochter. De financiele afspraken komt hij niet na, hij moet alimentatie betalen maar doet dat niet. Ik draai overal alleen voor op, dat maakt me zo verdrietig. Ik wil het beste voor mijn kindje maar we zitten nu zo in de shit. En zij is zó boos de hele tijd :-((
ik wordt gek van dat gevecht om een schone luier om te krijgen bij mijn dochetr van 22 maanden. ik zit onder de blauwe plekken en krabwonden en NEE..ik kan haar niet afleiden !! Dat probeer ik heus wel maar alles wordt op de grond gegooid...pfff het is een fase, maar kan die niet wat korter????
Waarom zit er geen gebruiksaanwijzing bijgeleverd bij de geboorte. Allemachtig die grote mond, driftbuien en het eeuwige zinnetje: "ik wil, jij moet..." van een monsterachtige tornado van 3
Heb een vader (opa dus van onze zoon) die zijn kleinkind ziet en behandeld als verlengstuk van zijn eigen ego.
Ik ben een moeder van een zoontje van 3 en een tweeling van 14 maanden jongen en meisje. de tweeling zit nu in de fase van overal aanzitten en aankomen. ben de hele dag politie agentje aan het spelen. mijn man werk onregelmatige diensten. dus sta er vaak alleen voor ( mijn man trouwens ook ) ben zo blij als het hele spul s'avonds op bed ligt. waar is mijn leven gebleven? er moet van alles in huis gebeuren maar we komen er gewoon niet aan toe! ben blij als ik mijn huishouden een beetje bij kan houden. heel veel mensen zeggen geniet er maar van want voor je het weet zijn ze groot. tuurlijk ik ook wel van ze maar een groot gedeelte van de tijd denk ik waren ze maar jaar dan kunnen ze naar school en heb ik wat meer rust.
Twee schatten van 1 en 4 maar af toe heb ik een hele grote rol behang nodig. Daarbij komt dat papa tegen het overspannen aan zit. Ik ben sinds kort altijd thuis, maar nu wordt gedacht dat ik dan overal ook maar tijd voor heb. Alsof ik niks te doen heb met twee kinderen. De jongste gaat nu op ontdekkingsreis klimt overal op, je moet haar voordoen als ze iets eetbaars krijgt dat ze het in haar mond mag stoppen. Alles wat niet eetbaar is gaat er wel meteen in! De oudste vindt het wel leuk zo'n levende pop en sjouwt het liefst de hele dag met haar rond. Maar als ze even niet leuk vindt gaat ze op handjes staan, bijt ze in de vingers van de jongste noem maar op..... AAAARGH Vrijdag gaan ze weer lekker een hele dag naar opa en oma, is mama even alleen thuis....HEERLIJK
Zo wat een opluchting om te lezen dat niet alleen mijn dochter van 20 mnd zo is. Zij schreeuwt egt de longen uit der lijf, als ze iets wilt wat niet mag. Daarnaast moet ze ook nix van mijn man hebben, hoe goed hij zijn best ook doet. Alles is mama, mama, mamaaaaa! Daarnaast heb ik net een nieuwe baan, wat ook nog eens vermoeiend is. Maar voor de rest is ze wel een droppie. Wel apart deze klaagmuur, zoveel ouders met dezelfde klachten. Maar als je op straat loopt en je kind schreeuwt of huilt dan staart iedereen je aan alsof je geen goeie moeder bent!
Onze dochter van bijna 2 is een heerlijk meisje maar ik moet haar de HELE dag in de gaten houden. Ze stopt alles in haar mond, staat geen seconde stil (rent weg) en heeft het NEE zeggen ook ontdekt. Naast 4 dagen werken, een huishouden, een druk sociaal leven en energievretende schoonouders heb ik af en toe (zoals vandaag) even een off day!
O wat heerlijk, ik mag even klagen, god wat fijn!! Ik ben een alleenstaande moeder van een dochter van 3. Het lijkt wel of ze niet hoort wat ik zeg. Dan heeft ze iets in haar hoofd en ze luistert gewoon niet naar wat ik zeg. Zij wil iets doen en doet het gewoon. Dan herhaal ik dat het niet mag, of dat ik het niet wil of zo. En ze gaat gewoon door, ik zeg het iets strenger, harder, bozer. Ze hoort het gewoon niet. Ze kan soms zo vervelend doen. Dan wil ze niet lopen of niet staan, gaat aan me hangen, trekt alles in het voorbij gaan omver. Trekt aan mijn haar, gooit iets op de grond, etc. Ik weet niet goed hoe ik moet laten merken dat ik dat heel erg vervelend vind. Soms moet ik er bij weg lopen en huilen, of ik ga schreeuwen of aan haar oren trekken of aan haar haar. Soms heb ik gedachtes waar ik bang van word, gewoon door uitputting. Dan zeg ik sorry tegen haar. Mijn hoofd voelt alsof iemand er met een honkbalknuppel op heeft staan rammen. Waar zijn die grenzen die ik moet geven?
mijn dochter van bijna twee is echt een bonk energie. Ze zit geen seconde stil, rent weg, luistert nergens naar en schreeuwt altijd heel hard of het nou een liedje is of NEEEEE of gewoon heel hard huilen. Pfff gelukkig is ze ook soms om op te vreten zo lief anders zou je het gewon niet trekken.
pff dat lucht op eindelijk niemand die dan weer comentaar gaat geven. Maar heb hier een dochtertje van 3 vol energie die dus alleen maar schreeuwt en niet praat nergens naar luistert en het o zo grappig vind als mama eens boos is. En dan heeft ze nog een broertje van bijna 2 die haar maar al te graag naar doet. Ik ben fulltime moeder verhuisd naar een andere plaats volledig afgekeurd en geen vrienden. Dus alleen maar kids om me heen. Jullie mogen het best weten soms breekt me dit echt wel op hoor.. pfff maar elke dag lig ik ook wel in een deuk van wege de kids. De uitspraken die mijn dochter nu doet of de gekke gezichten die mijn zoon maakt.. Moeder zijn vind ik niet altijd leuk ik vind het soms ook heel zwaar. en soms wel eens te zwaar pfff
Wat is het heerlijk om te lezen dat je toch nog niet de enige mama bent die af en toe volledig tilt dreigt te slaan. Ik heb een schatje van een dochtertje maar ze weet het hoor. Ze is bijna 2 en is echt te slim voor haar leeftijd. Dit wordt zelfs bij de onthaalmoeder bevestigd. Ze heeft zo een sterk karakter en is soms zo dominant, het is bij haar echt my way or the highway. Wat eten betreft is ze een kampioene, enkel bij mij is ze echt ronduit lastig wanneer ze haar warm eten krijgt. Volgens mij is ze me aan het testen.Ook barst ze van energie en kruipt ook overal op met valpartijen als gevolg.De relatie tussen mijn man en mezelf beperkt zich voor het grote deel tot mama en papa zijn, en geen man en vrouw meer, denk dat dit wel nog zo is bij andere, we hebben er gewoon de fut niet meer voor. Ik hou toch zo van haar! 🙂
ik vind dit heel erg om te zeggen, maar ik word moe van mijn dochter. onze uk is nu 19 maanden en gruwelijk slecht aan het slapen. Nu rent ze ook alweer om me heen, want net was het weer huilen, zeg maar krijsen in bed. Vannacht was ze wakker van half 4 tot half 6. Ze is uiteindelijk nog even bij me op de bank in slaap gevallen. Niks is goed alles is nee....pfff. Ik heb welgeteld 2,5 uur slaap gehad vannacht.Soms weet ik het gewoon even niet meer.
Ik heb een zoon van 6 en een zoon van 2,5 en ik ben het spuugzat! Ze hebben alleen maar ruzie en vechten en hebben geen respect en luisteren niet... ik heb alles geprobeerd maar ik zie het niet meer zitten, ik heb het gevoel dat ik alleen maar aan het corrigeren en aan het schreeuwen ben (en veel huilen). ik denk dat de enigste oplossing is dat ik zelf weg moet gaan, ik weet het anders ook niet meer !
Heel herkenbaar en wat fijn om te lezen.Hierzelf oververmoeid met een tweeling van 3 die het laaste half jaar elke nacht 1 of 2x wakker is...En niet in slaap kwamen,wij ernaast,dit nu afgeleerd, de laatste 4 weken ging het weer goed en wat voelt een mens zich dan weer goed.Helaas van korte duur ze komen nu elke avond weer het bed uit en elke morgen half 6 op.en dan sjago wezen want eigenlijk nog niet uitgeslapen...slaap dan eens gewoon !!!! S avonds lig ik er niet vroeg in want waar is dan mijn relax tijd?Als je van 6 tot half 8 aan het zorgen ben (met een zeeeeer kort lontje) en weer om half 10 naar bed moet dan blijft er nix over voor jezelf...En dan zeggen ze geniet ervan waarvan??Van het politie agentje spelen een hele dag?Hun continu bezig moeten houden?Ik begrijp niet dat ik nog functioneer als je ziet hoe weinig ik slaap en hoe intensief de kids zijn..ben weleens bang dat ik ineens in mekaar zak en zie het echt voor me dat ik alleeeeen maar kan slaaaaapen!!En als iemand zegt, we krijgen een baby denk ik ,mens bezint eer ge begint!!!!!!Heerlijk even klagen klaag klaag aaaaarggghhhhh!!!!!!!!!!!!!
Is het echt erg om te zeggen dat je liever werkt dan thuis te spelen met je 3 jarige dochter? Wat ik wel leuk vind: zwemmen met haar, beetje kletsen, maar oohhhh het is zo energieslurpend.. Kan ze al naar bed toe???
mn meisje slaapt heel slecht. Ik ben vaak een paar keer per nacht op om haar te troosten. Man doet NIETS. Hij zegt... " leg haar maar bij ons in bed hoor, ik slaap dan toch wel" Leuk... maar IK NIET!! Gister gevraagd of hij met haar misschien op het riante logeerbed op zolder wil gaan liggen zodat ik EINDELIJK een beetje rust krijg (werk ook gewoon 3 dagen p/wk) Nou... NIET DUS! Dus toen dochterlief begon te gillen om 00.45, hem getracht te overtuigen dat hij naar dr toe moest. na 3 minuten dochter op vol vermogen nog steeds geen beweging... dus maar zelf gegaan!. Dikke deken in leunstoel naast haar bed gelegd (ja, zo wijs was ik al geworden... fijne stoel gekocht) en uiteindelijk samen in slaap gevallen. Kwam hij om 02.00 kijken waar ik toch bleef. De *&^&*^*!! Wie deelt mijn ervaring?
Wat een uitvinding!! Nou daar komt ie hoor... Ik wil even vreselijk klagen over een schoonmoeder die het zielig vindt voor mn zoontje (3) dat hij een keertje niet met haar mee mag. Wat doet onze peuter net als alle andere peuters lees ik hier... juist: tranen met tuiten en een gegil alsof ik hem ikweetniewat aandoe. Uitgelegd aan schoonmama waarom het nee is en dus vertrekt. Nou komtie... een uur later belt ze op of ze hem op mag halen. Arghhhhh.... Volgens mij had ik toch uitgelegd, dat zoonlief gewoon moet leren dat hij neit altijd mee mag en dan zeker niet zo'n kabaal hoeft te maken. Krijg ik een verhaal van schoonmoeder, dat het zielig is voor hem, dat hij uitgespeeld is thuis en dat ze het zooo goed bedoelt etc....*##@@#&*!!! En als klap op de vuurpijl, vindt ze het heeeel vreemd dat ik me aangesproken voel over het feit dat ze mn zoontje zielig vindt hier thuis, met andere woorden dat ik niet goed voor hem ben en dat hij hier aandacht te kort komt. Echt waar, waar gebeurd en ze snapt niet dat ik me aangesproken voel 😕
ik ben zo moe! Ik ben die driftbuien van mijn zoontje van 2,5 zooo zat. En dat gooien met alles wat ie maar voor handen krijgt als iets hem niet zint!! AARCH!!! Gisteren ging hij midden op een drukke weg liggen krijsend & schoppend. Hij bonkt met zijn hoofd op de straat. Ik weet niet meer wat ik er mee moet. Mijn dochter van 5 gaat onderzocht worden op ADD/Autisme/Asperger. Het is zo zwaar om daar mee om te moeten gaan. Alles moet aangepast worden aan haar. Ik ben zo moe.
ik heb een tweeling (jongens) die over 2 maandjes 3 worden. ze vertikken het om te praten, ben blij dat 1 van de 2 nu eindelijk kleine zinnetjes begint te maken. daarbij heb ik een dochtertje van 19 maanden die ver haar tijd voorop loopt. alles wat me zoons al horen te doen doet zei bijna al. bij het cb krijg je alleen te horen dat het komt omdat het een tweeling is en het allemaal vanzelf wel goed komt. daarbij hebben ze alle 3 een heerlijke harde schrelle stem. ben een full time moeder en af en toe zie ik het allemaal niet meer zitten dan zak ik het liefst in elkaar en wil ik alleen nog maar huilen en slapen. ben sochtend's van 6 tot savonds 8 bezig met ze en een man die zelf nog geneens helpt in de huishouding want dst moet me toch makkelijk lukken als ik de hele dag thuis ben. maar als ik vraag of hij ff op alle 3 kan passen zodat ik even snel een boodschap kan halen moeten ze eerst in een stoel of ik kan pas als ze op bed liggen. aangezien ik niet werk en best wel jong moeder ben geworden heb ik ook totaaal geen vrienden meer dus mijn relax momenten bestaan uit even snel alleen boodschasppen doen. heerlijk om te lezen dat ik niet de enige ben die zich af en toe afvraagt waar ben ik in godsnaam aan begonnen.
Ik haaaaaat het dat mijn zoontje vanuit het kinderdagverblijf met allerlei ziektes thuiskomt. Heb de spuuglucht na 3x grondig soppen nog niet uit het tapijt gekregen! En zit zelf nu met buikproblemen..... Gadsie, I love kinderen maar dit aspect haat ik echt van mama zijn!
Pff, ik ben even helemaal klaar met zoonlief (nou ja, lief?!) van drie jaar. Wat een off-day had dat kind vandaag zeg! In totaal 4 keer gillend en krijsend op zijn kamer gezeten, zichzelf expres ondergeplast (terwijl hij al lang zindelijk is), met modderschoenen naar binnenlopen en als ik vraag of hij ze wil uittrekken nog even extra stampen zodat alle modder door het huis ligt, zo hard huilen dat hij moet kotsen als hij zijn zin niet krijgt en als klap op de vuurpijl ook nog zijn behang erafgetrokken toen hij voor straf op zijn kamer zat. Wat een rotjoch. Nou ja, rochtjoch is misschien wat overdreven. Maar wat een rotstreken! Hoop dat hij morgen wat gezelliger is anders zit hij lekker heel de dag boven (en dat waarschijnlijk al het behang daaarna van zijn muren is nemen we dan maar voor lief. Ik ben er echt helemaal klaar mee!!!!!
Och wat heerlijk. Ik kan mijn zoon van 3 wel achter het behang plakken. Constant aandacht vragen, niet luisteren, af en toe helemaal dol worden en alles slopen en overal overheen walsen. En als hij zijn zin niet krijgt (bijv, Dora komt om 9 uur en niet op een tijdstip dat het hém uitkomt) gaat hij helemaal door het lint. Slaan schoppen, of zeuren en boos doen. Ik heb hem nooit verwend, we zijn consequent maar het wordt alleen maar erger. En het ergste, als ik erover probeer te praten met (schoon)ouders komt er altijd een beschuldiging. Ik werk teveel, hij is te lang alleen geweest, krijgt te vaak zijn zin, etc etc. Terwijl zij het kind juist verrot verwennen als hij daar is en consequent zijn ze al helemaal niet. Maar oh oh wat deden zij het allemaal geweldig 40 jaar terug. Ik was een tijd gestopt met werken maar kan niet wachten om weer te beginnen, even mijn hersens gebruiken ipv alleen maar mijn politieagenten-skills. Nog even en ik moet aan de antidepressiva. O, en als de oudste even zijn mond houdt (voor de tv?) dan ben ik wel met de jongste van 3 mnd bezig. al het andere schiet er volledig bij in! en manlief maar vragen waarom de was niet is gedaan en we alweer iets makkelijks eten. ehm.. ruilen?
(in ieder geval over onderstaand tiental reacties, daar is deze klaagmuur niet voor bedoeld lijkt me.) Ik heb de afgelopen zware jaren heel veel gehad aan deze klaagmuur door te weten dat iedereen het zo1n beetje zo voelt als ik. Mijn zoontje is nu vier en een stuk makkelijker geworden. Er is dus hoop. Hij heeft nog steeds wel z`n buien, maar het is niet meer iedere dag huilen (van beide) en onzeker, totaal oververmoeid op instorten staan (van mij) Nu voel ik me weer schuldig dat ik hem niet een broertje of zusje kan/wil schenken. Ik denk dat ik absoluut niet nog een keer zulke jaren aankan. Zelfs niet met de wetenschap dat het waarschijnlijk na een paar jaar makkelijker wordt. En daar voel ik me dan weer heel schuldig over. Zeker als hij na drie minuutjes onhandig alleen spelen, weer mij nodig heeft voor aandacht. Ik gun hem iemand die z`n hele leven zijn broer/zus is, voor wie hij een voorbeeld is en van wie hij kan leren. Waarvan hij leert dat niet alles om hem draait op een natuurlijke manier. Waarvan hij leert hoe je ruzie moet maken en toch van elkaar te houden. Aan wie hij steun heeft en geeft. Samen Sinterklaas vieren, samen op vakantie op ondekkingstocht. Ik als ouder kan die persoon slechts tot op zekere hoogte zijn. Ik gun hem zo die broer of zus, maar ik trek het niet.
respect voor degene die gewoon voor een tweede gaan...!!! never again!!!
Ik ben zwanger vd de 2e, en het lijkt wel alsof mn dochtertje van bijna 2 het voelt. Ze dramt en gilt de hele boel bij elkaar.. ik voel me slecht, en doordat het met haar niet lekker loopt, voel ik me nog rotter.. Gelukkig springt mn man bij alles in, en haalt de wind uit mn zeilen... maar ik kan wel janken dat ik geen contact met mn dochter krijg... Ik voel me daardoor een waardeloze moeder...
Is er iemand die me kan beloven dat het leven leuker zal worden als de kids wat groter zijn? Is hier iemand die weet of het hoegenaamd wel leuk zàl worden??? Want hoe het tot nu toe is geweest, ik zou het niemand aanraden om aan kinderen te beginnen... Ik heb een zoontje van 1 jaar en 11 maanden + een zoontje van 10 maanden. Heel kort op elkaar, ja, dat weet ik intussen al. Maar wat een ellende. Het begon met de oudste. Toen hij 10 maanden oud was, had hij al ongeveer 8 kuren antibiotica achter de rug en evenveel ooronstekingen. Toen kreeg hij eindelijk buisjes en begon het beter te gaan. 2 maanden later beviel ik van de jongste. Met hem hebben we ook al 10 maanden lang gezondheidsproblemen. De eerste 4 maanden na zijn geboorte sliep ik NIET, echt NIET. Hij gaf me nachtjes van in totaal max 3 à 4 uren slaap, maar dat verspreid over 3 keer. Overdag sliep hij ongeveer 2 keer een kwartier. Zo uitgeput als toen heb ik me nog nooit gevoeld. Mijn bloeddruk stond 6 over 3,5, terwijl een normale bloeddruk 12 over 8 is... (ik bespaar jullie alle details, het heeft te maken met heel zware reflux, intolleranties, allergieën, enz...) Tegen de tijd dat het iets beter begon te gaan met de jongste (met name toen we de kat hebben weggedaan wegens allergie), was het de beurt aan de oudste om in zijn "peuterpuberteit" terecht te komen. Wat een hel! Hij slaat constant naar zijn kleine broertje en naar ons. We zetten hem telkens in de gang achter een gesloten deur (waar ik me trouwens ook heel slecht bij voel, maar heel wat mensen blijven me wijsmaken dat dat geen kwaad kan...)Hij leert het maar niet af, hij is nu al maanden bezig daarmee. En roepen en tieren en krijsen... Het is bij ons geen 2 weken na elkaar een gezonde boel, altijd is er wel eentje die koorts heeft of diarree heeft. (diarree dat die mannen hebben, echt niet normaal) Achteraf gezien ben ik misschien wel blij dat de 2 kids zo dicht op elkaar volgen, dan zijn we misschien rapper van alle miserie verlost... en anders zou er misschien nooit een tweede gekomen zijn, ook al wilde ik zéker 2 kinderen. Mijn vriend kan er hoegenaamd allemaal niet tegen, hij loopt al bijna 2 jaar supergestresseerd en nerveus rond, ik word dan nog eens zenuwachtig van zijn reacties op alles, en zo is het allemaal helemaal niet plezant. Hij had de allomgekende roze wolk verwacht, maar die hebben wij nog niet gezien hoor. Please iemand, wordt het leuker eens ze wat ouder zijn??? En vanaf wanneer begint het gedrag over het algemeen wat beter te worden???
wat fijn om dit allemaal te lezen hahaha ! ik ben een alleenstaande moeder van een meisje van 2, en dan ook echt alleenstaand 110% . vannacht ben ik letterlijk schreeuwend wakkergeworden ik droomde dat mn dochtertje weer eens niet luisterde dus ik schreeuwde NIET DOEN in mijn slaap en opeens zat ik rechtop in bed! pfff wat ben ik verschrikkelijk moe van dit leventje als moeder..ik weet dat ze ouder en zelfstandiger zal worden en met die gedachte zal ik het nog ff 5 jaar vol moeten houden. nee voor mij voorlopig geen 2e!
Echt respect voor degenen die een tweede nemen! Ik word helemaal gestoord van de peuterpuberteit van mijn zoontje van 2, zijn gekrijs gaat door merg en been, hij sloopt alles, en is geobsedeerd door stekkers en kabels en alle apparaten en speelt nooit met speelgoed, maar gooit het door het hele huis!! Slapen is elke avond weer een drama,terwijl ik helemaal kapot ben, ligt hij om 23.00 uur nog te krijsen!! Ik kan niet wachten tot hij naar school gaat!!!
Klaagmuur: waarom wordt mijn 3 jarige dochter iedere ochtend om 0515 uur wakker en bij de oppas om 0815? Waarom zeurt ze en jengelt ze de hele tijd en verlies ik mijn geduld...Aaargghhhhhh
