Mijn favoriete citaat of favoriete lijfspreuk

Iedereen heeft wel een citaat die hem aanspreekt. Op internet zie je veel dezelfde lijfspreuken langskomen, zoals ‘Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd’, ‘Droom niet je leven, maar leef je droom’ of ‘Plug de dag’. Ik heb hier niet zoveel mee, ze zijn mij te cliché. Daarmee zeg ik niet dat ze geen waarheid bevatten, want het zijn immers niet voor niks clichés, maar ik bedenk liever zelf iets, dan is het niet ‘zomaar’ een citaat, maar een pure weerspiegeling van mijn diepste ik.

Vaar mijn eigen koers

Ik ben sowieso niet van de clubjes. Ik hoef niet zo nodig ergens bij te horen, ik vaar graag mijn eigen koers. Altijd gedaan ook. Veel mensen vinden mij daarom moeilijk in te schatten. Sommige vinden mij lief, anderen vinden mij arrogant. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen.

Eigenwijs

Ik ben niet eigenwijs om eigenwijs te zijn, ik voel me gewoon het beste bij mijn eigen koers. Zelf na te denken over de te nemen stappen, in plaats van anderen te volgen. Dat levert overigens wel eens bijzondere momenten op. Zo kwam ik ooit eens aan op de luchthaven van Tunes. Voor de incheckbalies zag ik twee enorme lange rijen staan, waar iedereen netjes achter aansloot. Ik zag echter één balie waar maar twee mensen voor stonden. Ik vroeg me af waarom niemand achter die twee mensen ging staan. Misschien was er een reden voor en was het niet mogelijk daar in te checken, maar als dat zo zou zijn, kon ik altijd nog achter één van de twee lange rijen gaan staan, maar misschien was er ook wel niks aan de hand.

Dus pakte ik mijn koffers, liep de twee lange rijen voorbij en sloot netjes aan achter de ieniemienie rij van twee personen. Binnen vijf minuten was ik aan de beurt en bleek ik gewoon te kunnen inchecken. Niks aan de hand dus. Binnen een paar minuten was ik klaar. Het commentaar uit de andere rijen was echter niet van de lucht. Ik was asociaal, want ik had gewoon achter de lange rijen moeten gaan staan. Maar waarom? Al die mensen die daar in de rijen stonden, hadden allemaal kunnen doen, wat ik had gedaan. Niets of niemand had ze tegen gehouden, behoudens hun eigen beperking om zonder na te denken de ander te volgen. Ben ik dan asociaal omdat ik zelf ben blijven nadenken?

Te dominant

Ik heb genoeg vriendjes gehad die moeite hadden met mijn eigenwijsheid. Mij daardoor veel te dominant vonden. Lange tijd heb ik ‘dominantie’ als een van mijn slechtste eigenschappen beschouwd, ik vond het zelfs een vies woord. Ik heb geprobeerd te veranderen, maar dat lukte niet zo goed. Je kunt niet verloochenen wat je bent. Het is wat het is. Gelukkig heb ik nu een partner gevonden die niet alleen net zo eigenwijs is als ik, maar ook nog eens net zo dominant. Gek genoeg zorgt dat niet voor conflicten, maar voelen we elkaar gewoon hartstikke goed aan. Volgens mijn zoontje zijn mijn partner en ik een soort klonen van elkaar, maar dan in een andere verpakking. Overigens heb ik mijn eigenwijze genen overduidelijk doorgegeven aan mijn zoon. Gek genoeg, levert dat bij mij nou weer wel soms de nodige frustratie op.

Maar terug naar mijn citaat. Mijn lijfspreuk heeft niks te maken met mijn eigenwijsheid of dominantie, mijn lijfspreuk gaat om iets wat mij blij maakt en het zegt veel over de manier waarop ik in het leven sta. En ja, natuurlijk zelf bedacht. Mijn levensmotto is:

Het mooiste cadeau, is een glimlach op je lippen, wanneer je aan mij denkt…

Ik ben trouwens heel erg benieuwd naar jullie citaat of lijspreuk en zou het hartstikke leuk vinden, wanneer je deze als reactie op deze pagina zou achterlaten.

Ja, ik zing mijn eigen wijs
omdat ik die het mooiste vindt
geen melodiekopie van een ander
maar mijn gedachten, die noten bindt
tot de mooiste muziek

Tonen, diep in mij geboren
geven mijn gedachte prijs
ik nodig je uit, mee te dansen
maar altijd op mijn eigen wijs

Meer informatie

Omdenken, hoe doe je dat en waar is het goed voor?
Voetbal – Onbekend maakt onbemind
Dit is mijn grijsgedraaide muziek

Bronvermelding

Tekst: Marion Middendorp
Stockfoto: 123rf.com