Afbreking van de zwangerschap, wat komt er bij kijken?

Afbreking van de zwangerschap

Tijdens je zwangerschap kun je kiezen voor prenatale diagnostiek. Met deze onderzoeken kunnen tijdens de zwangerschap risicofactoren uitgesloten c.q. vastgesteld, en mogelijke aangeboren afwijkingen bij het ongeboren kind geconstateerd. Je kunt om verschillende redenen kiezen voor prenataal onderzoek, maar realiseer je dat het behalve geruststelling ook een onthutsende uitslag kan geven. Bijvoorbeeld wanneer de aandoening waarnaar onderzoek is gedaan inderdaad aanwezig blijkt te zijn. Of als onderzoek onverwacht een andere aandoening, afwijking of risicofactor uitwijst. Wat ga je dan doen? Zou je afbreking van de zwangerschap overwegen?

Afbreking is een moeilijke beslissing

Ouders die de moeilijke beslissing hebben genomen van afbreking van de zwangerschap, verliezen daarmee een meestal zeer gewenst kind. Het afscheid van het kindje roept verwarrende gevoelens, twijfel en vragen op. Wie ben ik dat ik mag beslissen om dit kind niet een leven te gunnen? Waarom hebben juist wij een kindje met een handicap gekregen? Hadden we dit kunnen voorkomen; wat hebben we fout gedaan? Wanneer de beslissing eenmaal is genomen om de zwangerschap te onderbreken, dan is de methode waarop dit gebeurt afhankelijk van de duur de zwangerschap.

Afbreking van de zwangerschap en verdriet

Het verdriet, en de verwerking van het verlies, van deze ouders is vergelijkbaar met dat van ouders van wie het kind ‘spontaan’ levenloos is geboren. Of kort na de bevalling overlijdt. De ouders moeten op hun eigen manier verder kunnen leven met hun beslissing en de herinnering aan dit kindje. Het verwerkingsproces heeft tijd nodig en kan soms lang duren.

lijn groen oudersenzo
Afbreking van de zwangerschap

Psychische problemen

Zwangerschaponderbreking is niet niks. Uit onderzoek van verloskundige Marijke Korenromp blijkt dat een op de vijf vrouwen die een zwangerschap laat afbreken wegens ernstige afwijkingen van haar baby, vaak jaren later nog met psychische problemen kampt.

Tevens blijkt uit ander onderzoek dat een op de vijf vrouwen en een op de twintig mannen zeven jaar na deze moeilijke beslissing, symptomen vertonen van traumatische stress. Bij de meeste ouders blijkt de verwerking een half tot anderhalf jaar in beslag te nemen. Ongeveer 19 procent van de vrouwen tegenover 10 procent van de mannen heeft langer nodig of heeft meer last van problemen. Aan deze studie, die werd uitgevoerd in negen Nederlandse ziekenhuizen, deden 962 ouders mee die een zwangerschap hadden afgebroken.

Aantallen

Naar schatting worden jaarlijks 550 zwangerschappen beëindigd, omdat de baby een ernstige afwijking heeft zoals het syndroom van Down, een spina bifida (open ruggetje) of een ernstige hartafwijking. Dit aantal van 550 neemt toe.
Deze toename komt enerzijds door de verbeterde technieken van prenataal onderzoek waardoor afwijkingen eerder worden aangetoond.

Anderzijds neemt de gemiddelde leeftijd waarop vrouwen kinderen krijgen toe – en dus ook de risico’s – waardoor steeds meer vrouwen na uitgebreid prenataal onderzoek voor de moeilijke keuze van zwangerschapsonderbreking worden gesteld.

liefs Marion

Meer informatie

Welke invloeden kunnen de kans op een miskraam vergroten?
Ongepland zwanger, wat zijn mijn opties?
Wat is de ideale leeftijd om zwanger te raken?
Omgaan met een miskraam. Hoe doe je dat?
Verplichtingen bij het afscheid van je baby
Onvoltooid verleden tijd
Prenatale screening, welke mogelijkheden zijn er?
Downsyndroom. Wat is het? En hoe ontstaat het?
In verwachting van een kindje met Downsyndroom

Bronvermelding

Tekst: Marion Middendorp
Stockfoto: 123rf.com

BabyBaby

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *